دانشگاه کلکته | رتبه‌بندی و دانشکده‌ها

مسائل آکادمیک

دانشجویان مقطع کارشناسی برای یک دوره سه‌ساله ثبت نام می‌شوند. دانشجویان هنگام ورود رشته‌ای را انتخاب می‌کنند که غیرقابل تغییر است. مگر این‌که دانشجو بعدها دوره‌های کارشناسی ارشد را با هزینه شخصی برگزیند. رشته‌های علوم و بازرگانی متقاضیان بیشتری دارند، چرا که فرصت‌های شغلی بیشتری ایجاد می‌کنند. اکثر دوره‌ها بر اساس زمان‌بندی سالانه سازمان‌دهی می‌شوند. برخی دوره‌ها نیز ترم‌محور هستند. بیشتر دپارتمان‌ها دوره‌های کارشناسی ارشد را یک‌ساله برگزار می‌کنند. تحقیقات در مؤسسه‌های تخصصی یا دپارتمان‌هایی که دوره‌های دکتری را ارائه می‌دهند انجام می‌شود.

دانشگاه کلکلته دارای بزرگترین مرکز تحقیقات است که از ژانویه ۲۰۱۳ و در صدمین کنگره علوم هند آغاز به کار کرده است. این مرکز تحقیقاتی مربوط به علم نانو و نانوتکنولوژی است که در بنگال غربی، جنب دریاچه نمک و محوطه تکنولوژی دانشگاه کلکته واقع شده است.

این دانشگاه دارای ۱۸ مرکز تحقیقات، ۷۱۰ مدرس، ۳۰۰۰ پرسنل اداری و ۱۱۰۰۰ دانشجوی کارسناسی ارشد است.

رتبه‌بندی

در سطح بین‌الملل، بر اساس رتبه‌بندی جهانی QS (سال ۲۰۱۸)، دانشگاه کلکته در بین دانشگاه‌های جهان مقام ۷۸۰-۷۵۱، در آسیا مقام ۱۲۵ و در کشورهای بریکس مقام ۶۴ را به دست آورد. در همان سال رتبه‌بندی مجله تایمز دانشگاه کلکته را در جایگاه ۱۰۰۰-۸۰۱ در جهان و ۲۵۰-۲۰۱ در آسیا نشاند.

در سال ۲۰۱۸، این دانشگاه بر اساس رتبه‌بندی «چارچوب رتبه‌بندی مؤسسات ملی» بیست و یکمین مؤسسه هند شناخته شد. طبق همین رنکینگ دانشگاه کلکته در میان مؤسسات فقط دانشگاهی دارای رتبه چهاردهم است.

دانشکده‌ها و دپارتمان‌ها

دانشگاه کلکته ۶۵ دپارتمان دارد که در چند دانشکده سازمان‌دهی شده‌اند. این دانشکده‌ها عبارت از کشاورزی، هنر، بازرگانی، رفاه اجتماعی و مدیریت کسب و کار، آموزش، روزنامه‌نگاری و علوم کتاب‌داری، مهندسی و تکنولوژی، هنرهای زیبا، موسیقی، علوم خانه‌داری، حقوق و علوم هستند.

دانشکده کشاورزی

این دانشکده تنها یک دپارتمان به نام «مؤسسه علوم کشاورزی» دارد. دوره‌های کارشناسی ارشد در رشته‌های صنایع کشاورزی، کشاورزی-محیط زیست، برزشناسی، شیمی کشاورزی و علوم خاک، کشاورزی و توسعه روستایی، کشاورزی و منابع اقتصادی، مهندسی کشاورزی، علوم جانوران، باکتریولوژی، علم محصولات، علوم لبنیات، علوم شیلات، تکنولوژی غذا، باغبانی، ژنتیک و پرورش گیاه، علوم خاک و آب و علوم و تکنولوژی بذر در این دپارتمان برگزار می‌شود.

کالج کشاورزی توسط «پروفسور پابیترا کومار سن» در اوائل دهه ۱۹۵۰ تأسیس شد.

دانشکده هنر

این دانشکده شامل دپارتمان‌های تاریخ و فرهنگ باستان هند، باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، عربی و فارسی، بنگالی، زبان و ادبیات، ادبیات تطبیقی هند، نویسندگی خلاق، جمعیت‌شناسی، اقتصاد، مطالعات قومی، زبان و ادبیات انگلیسی، هندی، تاریخ، زبان‌شناسی، موزه‌شناسی، زبان پالی، فلسفه، روانشناسی، علوم سیاسی، سیاست عمومی و اداری، جامعه‌شناسی، سانسکریت، مطالعات جنوب و جنوب شرق آسیا، تئاتر و نمایشنامه، مطالعات زنان و جنسیت است.

دانشکده بازرگانی، رفاه اجتماعی و مدیریت کسب و کار

این دانشکده شامل دپارتمان مدیریت کسب و کار و بازرگانی است.

دانشکده آموزش، روزنامه‌نگاری و علوم کتاب‌داری

این دانشکده سه دپارتمان دارد که دوره‌های آموزش، روزنامه‌نگاری و ارتباطات جمعی و همچنین کتاب‌داری و علوم اطلاعات را ارائه می‌دهد.

دانشکده مهندسی و تکنولوژی

دپارتمان‌های اپتیک و فوتونیک کاربردی، فیزیک کاربردی، مهندسی شیمی، تکنولوژی شیمیایی، مهندسی علوم کامپیوتر، تکنولوژی اطلاعات، مهندسی و علوم پلیمر، مهندسی نفت، فیزیک رادیویی و الکترونیک و نساجی در این دانشکده قرار دارند.

دانشکده هنرهای زیبا و موسیقی

به غیر از دپارتمان‌های هنری، این دانشکده دپارتمان اقتصاد خانه که متشکل از دروسی مثل تغذیه و توسعه انسانی است را در خود جای داده است.

دانشکده حقوق

این دانشکده تنها دربردارنده دپارتمان حقوق است که در سال ۱۹۰۹ تحت عنوان مؤسسه دانشگاهی حقوق تأسیس شد. در فوریه سال ۱۹۹۶ این مؤسسه به حالت کنونی درآمد.

دانشکده علوم

این دانشکده دارای ۲۰ دپارتمان است که دوره‌های آموزشی را در زمینه موضوعات سنتی ارائه می‌دهد.

دپارتمان فیزیک کاربردی در سال ۱۹۲۵ تأسیس شد که در آناندنگار واقع شده است. مطالعاتی که در این دانشکده انجام می‌شود عمدتاً در زمینه مهندسی ابزار، مهندسی برق، اپتیک و اپتوالکترونیک هستند.

دانشگاه پنجاب

دانشگاه پنجاب یک دانشگاه کالجی و عمومی است که در چندی‌گر هندوستان قرار دارد. سازمان‌دهی این دانشگاه در سال ۱۸۸۲ اتفاق افتاد، اما تأسیس رسمی آن در ۱۹۴۷ بود. دانشگاه پنجاب یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های هندوستان است.

این دانشگاه دارای ۷۵ دپارتمان تدریس و تحقیق و همچنین ۱۵ مرکز/کرسی برای این امور است. ساختمان این مراکز و دپارتمان‌ها در محوطه اصلی دانشگاه قرار دارد. دانشگاه پنجاب ۱۸۸ کالج وابسته نیز دارد که در هشت ناحیه ایالت پنجاب و اقلیم متحد چندی‌گر پراکنده شده‌اند. مراکز منطقه‌ای دانشگاه، ‌در موکستار، لودهیانا و هوشیارپور قرار دارند.

محوطه دانشگاه پنجاب مسکونی است و در مساحت ۲/۲ کیلومتر مربع، در مناطق ۱۴ و ۲۵ شهر چندی‌گر واقع شده است. ساختمان‌های اصلی اداری و آموزشی در منطقه ۱۴ و در نزدیکی مرکز سلامت، مجموعه ورزشی و خوابگاه‌ها قرار دارند.

پیشینه

ریشه‌های دانشگاه پنجاب امروزی، به مؤسسه‌ای که به تاریخ ۱۴ اکتبر ۱۸۸۲، در لاهور - که در حال حاضر در پنجاب پاکستان قرار دارد - تأسیس شد می رسد. اکثر کالج‌های وابسته به دانشگاه، در بخش هندی برتیش‌ایندیا قرار داشتند.

پس از چندپارگی هند در سال ۱۹۴۷، این دانشگاه به دو بخش پنجاب پاکستان و پنجاب هند تقسیم شد. برای تمایز این دو، املای نام پنجاب در هند از Punjab به Panjab تغییر یافت. بعد از ۱۹۴۷، دانشگاه برای نزدیک به یک دهه محوطه‌ای از خودش نداشت. دفاتر اداری در ناحیه سولان و دپارتمان‌های آموزشی در هوشیارپور، جلندر، دهلی و امریتسار قرار گرفته بودند.

در سال ۱۹۵۶ دانشگاه پنجاب به چندی‌گر منتقل شد. بنای قرمز رنگ محوطه دانشگاه توسط معمار سوییسی «پی‌یر ژانره» و با راهنمایی «لو کوربوزیه» افسانه‌ای صورت گرفت. قبل از سازمان‌دهی مجدد پنجاب در ۱۹۶۶،‌ دانشگاه مراکز منطقه‌ای خود را در روتک، شیملا و جلندر دایر کرده بود. کالج‌های وابسته نیز در ایالت پنجاب، هاریانا، هیماچال پردش و اقلیم متحد چندی‌گر واقع گردیده بودند.

دانشگاه با سازمان‌دهی مجدد پنجاب، به یک سازمان بین‌ایالتی تبدیل شد که پنجاب جدید و اقلیم متحد چندی‌گر را تحت پوشش داشت.

محوطه

در آغاز چشم‌اندازی جدید، دانشگاه پنجاب برای نشان دادن روح خرد مدرن به وجود آمد. طرح اصلی محوطه دانشگاه، زاییده فکر معمار فرانسوی-سوییسی، پی‌یر ژانره بود. 

محوطه اصلی دانشگاه در زمینی به مساحت ۵۵۰ هکتار در مناطق ۱۴ و ۲۵ چندی‌گر توسعه یافته است. محوطه آموزشی به همراه کتابخانه مرکزی، موزه هنرهای زیبا و ساختار سه‌گانه گاندی بهاوان در شمال شرقی محوطه قرار دارد. مجموعه ورزشی، مرکز سلامت، مرکز دانشجویی و مرکز خرید در وسط محوطه واقع شده است. ۱۶ خوابگاه و ناحیه اقامتی در جنوب شرقی قرار دارد که تا منطقه ۲۵ چندی‌گر گسترش پیدا کرده‌اند. مؤسسه مهندسی و تکنولوژی دانشگاه، بیمارستان و مؤسسه علوم دندان‌پزشکی دکتر هاروانش سینگ، مؤسسه علوم زیستی و غیره نیز در این قسمت بنا شده‌اند.

محوطه دانشگاه پنجاب، مانند یک شهرک مستقل تمامی امکانات رفاهی را دارد. بانک دولتی، پست، سیستم حمل و نقل عمومی، سالن‌های تئاتر روباز، خوابگاه هیئت اساتید و میهمانان،‌ مجتمع‌های سمینار، کلوپ‌های کارکنان،‌ چندین فضای سبز، باغ‌های گیاهان طبی و دارویی و یک مدرسه و کودکستان برای فرزندان کارکنان از جمله این امکانات رفاهی است.

محوطه دانشگاه در مجاورت یک مؤسسه پزشکی به نام مؤسسه تخصصی آموزش و تحقیقات پزشکی واقع شده است. دپارتمان‌های آموزشی، خوابگاه‌های دانشجویان و اساتید و سایر امکانات، در فواصل کوتاهی از هم قرار دارند و با پیاده‌روی در دسترس هستند.

مراکز و موسسات دانشگاه دهلی DU

حدوداً ۲۸ مرکز و مؤسسه در دانشگاه دهلی وجود دارد که به چهار دسته تقسیم می‌شوند:

مراکز کارشناسی ارشد

مرکز تحقیقات بایومدیکال دکتر امبدکار: مرکزی است که در آن گروهی از دانشمندان با تخصص‌های گوناگون به عنوان تیمی همگرا فعالیت می‌کنند. فعالیت آن‌ها عموماً مشارکت در تدریس و تحقیق فعال در حوزه‌های پایه و کاربردی علوم بایومدیکال است.

مؤسسه انفورماتیک و ارتباطات: این مؤسسه بر حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات تمرکز دارد.

مدرسه اقتصاد دهلی: این مؤسسه که DSE نیز خوانده می‌شود، مرکز آموزش کارشناسی ارشد است. DSE از سال ۱۹۴۹ شروع به کار کرده و بخش‌های اقتصاد، بازرگانی، جامعه‌شناسی و جغرافیای دانشگاه دهلی را در خود جای داده است.

مدرسه روزنامه‌نگاری دهلی: دانشگاه دهلی مدرسه روزنامه نگاری دهلی (DSJ) را در ۲۰۱۷ تأسیس نمود و دوره‌های پنج‌ساله روزنامه نگاری را ارائه داد.

مراکز

مرکز نوآوری خوشه‌ای (CIC): این مرکز با هدف مواجه کردن دانشجویان با نظام مطالعاتی نوآورانه و خلاق که تحقیقات را با کاربرد آن در جامعه پیوند می‌دهد، به وجود آمده است. CIC توسط انجمن ملی نوآوری و همچنین وزارت توسعه منابع انسانی هند حمایت می‌شود.

مرکز علم، اخلاق و آموزش کوتاری: هدف اصلی این مرکز، بهبود کیفیت زندگی مردم هند است. این هدف مبتنی بر علم، تکنولوژی و آموزش است که سطح رفاه، موفقیت و امنیت مردم را تعریف می‌کند.

مرکز تحقیقات اقتصاد کشاورزی: بودجه این مرکز تمام و کمال توسط وزارت کشاورزی هند تأمین می‌شود، تا تحقیقات مربوط به اقتصاد و کشاورزی در هند را انجام دهد. این مرکز از زمان تأسیس تا کنون، هزاران تحقیق مبتنی بر سیاست را برای این وزارتخانه انجام داده است.

مرکز مدیریت زیست‌محیطی اکوسیستم‌های تخریب شده: این مرکز به منظور تقویت آگاهی، تحقیقات و آموزش در این حوزه فعالیت می‌کند. این مرکز با سایر بخش‌های SES یعنی بخش زیست‌شناسی محیط و مرکز مطالعات میان‌رشته‌ای زیست‌بوم کو‌هستان هماهنگ است. موضوعات حفظ تنوع زیستی، فقدان زیستگاه‌ها، آلودگی و توان‌بخشی مردمی که به علت طرح‌های توسعه مجبور به مهاجرت شده‌اند، حوزه‌های عمده فعالیت این مرکز هستند.

مرکز مطالعات میان‌رشته‌ای زیست‌بوم کوه و تپه: این مرکز مبتنی بر این ایده است که مناطق حاره‌ای نقش مهمی را در تولید و بازسازی منابع طبیعی مانند آب‌های شیرین، جنگل‌ها و همچنین حفظ تنوع ژنتیکی گیاهان و جانوران ایفا می‌کند.

مرکز توسعه حرفه‌ای در آموزش عالی (CPDHE): این مرکز متعهد است تا فرصت‌های شغلی را برای مدرسان تمامی دانشگاه‌های هند فراهم کند. با توجه به نقش آموزش عالی در توسعه ملی، CPDHE به ایجاد صلاحیت در متدولوژی تحقیقات، توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات، علم و تکنولوژی، محیط زیست و آموزش کمک می‌کند.

مرکز آموزش و ارتباطات علمی: این مرکز برای تدریس و دستیابی به علوم تأسیس شده است. مرکز آموزش و ارتباطات علمی یک مؤسسه مستقل است که در آن مطالعات توسط اساتید، دانشجویان و دیگر افراد علاقه‌مند جهت تولید ایده‌ها و بهبود آموزش علمی در سطح دانشگاه انجام می‌شود.

مرکز تحقیقات کشور‌های در حال توسعه: هدف از ایجاد این مرکز، نگاهی منتقدانه و عقلانی به موضوعات سیاسی است که از دل مطالعات دنیای پسااستعماری بیرون آمده‌اند. نتایج این مطالعات در شبکه وسیع آموزشی دانشگاه دهلی، در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به کار گرفته می‌شوند. محققان این مرکز در زمینه‌های علوم سیاسی، اقتصاد، جامعه‌شناسی، تاریخ، آموزش،‌ فلسفه،‌ روانشناسی و ادبیات در حال فعالیت هستند.

مؤسسه‌های شناخته‌شده

مؤسسه آموزش طول عمر (ILLL): این مؤسسه برای کسانی تشکیل شده که بر این باورند که یادگیری محدود به سن و همچنین کلاس‌های درس نیست و می‌تواند در تمام موقعیت‌ها اتفاق بیافتد.

کالج پرستاری اهیلایا بای: این کالج یکی از آموزشگاه‌های پیشرو در عرصه پرستاری است. کالج پرستاری، دانشجویان خود را در معرض نکات کاربردی پرستاری قرار می‌دهد. این امر به آن‌ها کمک می‌کند که دانش عمیقی از پرستاری را به دست آورند.

مؤسسه فیزیوتراپی امر جیوتی: این مؤسسه فیزیوتراپی را به مثابه یک حرفه می‌بیند و مدارج مربوط به این حوزه را به متقاضیان ارائه می‌دهد.

کالج آموزش‌های ویژه دورگابای دشموخ: این کالج به طور ویژه برای دانشجویان نابینا در نظر گرفته شده است.

مؤسسه معلولان جسمی دین دایال اوپادهایا: این مؤسسه به افراد معلول آموزش می‌دهد و تحت کنترل اجرایی و مالی وزارت عدالت و توانمندسازی اجتماعی هند است.

مدرسه علوم توان‌بخشی: هدف این مدرسه، انتشار دانش در حوزه درمان گسترش‌پذیر و آموزش‌های ویژه علوم توان‌بخشی است. 

مؤسسه‌های وابسته

• بیمارستان ارتش (تحقیق و ارجاع)
• اداره آموزش بهداشت مرکزی
• بیمارستان GB
• بیمارستان هندو رائو
• مؤسسه رفتار انسانی و علوم مربوطه
• مؤسسه پزشکی هسته‌ای و علوم مربوطه
• بیمارستان کاستوربا
• مؤسسه ملی بهداشت و رفاه خانواده

آموزش
دوره‌ها

۲۴۰ رشته در دانشگاه دهلی ارائه می‌شود که ۸۷ رشته برای کارشناسی و مابقی برای کارشناسی ارشد است.

رشته‌های کارشناسی مانند آموزش، علوم کامپیوتر، مهندسی، فناوری اطلاعات،‌ فرآیند ساخت و مهندسی اتوماسیون، بیوتکنولوژی، طب یونانی و آیورودا در این دانشگاه دانشجو می‌پذیرد.

در مقطع کارشناسی ارشد نیز رشته‌های مانند علوم سیاسی، سانسکریت، انگلیسی، ریاضیات، بازرگانی، تاریخ، شیمی، فلسفه و اقتصاد ارائه می‌شوند. 

دانشگاه دهلی در حدود ۷۵ رشته را تحت ساختار آموزش سه ساله و در مقطع کارشناسی در معرض انتخاب متقاضیان قرار می‌دهد. این رشته‌ها اساساً زیرمجموعه یکی از سه دانشکده هنر، بازرگانی و علوم قرار می‌گیرند.

دانشگاه DU، در ۷۰ رشته کارشناسی ارشد دانشجو می‌پذیرد. این دانشگاه همچنین مدرک ام‌فیل را برای حدود ۲۸ رشته ارائه می‌دهد. به علاوه، بیش از ۹۰ گواهینامه و ۲۸ دیپلم نیز در دانشگاه دهلی صادر می‌شود. همچنین ۱۵ دیپلم پیشرفته در زبان‌های مختلف ارائه می‌گردد.

طبیعتاً دوره‌های دکترا نیز توسط دانشگاه دهلی ارائه می‌شود. دانشنامه این دوره‌ها ممکن است توسط هر کدام از دانشکده‌ها صادر شود، اما مدارک دکتری پزشکی تنها توسط دانشکده علوم پزشکی ارائه می‌گردد.

به دلیل عدم اطمینان از کیفیت آموزش‌های حقوقی، کانون وکلای هند به دانشگاه دهلی در رابطه با تعطیل کردن دوره‌های حقوق تذکر داده است.

رتبه‌بندی

در سال ۲۰۱۸، بر اساس رتبه‌بندی جهانی QS، دانشگاه دهلی جایگاه ۴۹۰-۴۸۱ را در میان دانشگاه‌های جهان به دست آورد. بر همین اساس رتبه ۷۲ در آسیا و ۴۱ در میان کشورهای بریکس به این دانشگاه اختصاص یافت. در همان سال، نشریه تایمز این دانشگاه را در رتبه ۸۰۰-۶۰۱ در جهان، ۱۴۴ در آسیا و ۱۰۹ در میان کشورهای بریکس قرار داد.

طبق «چارچوب رتبه‌بندی سازمان‌های ملی هند»، دانشگاه دهلی مقام ۱۴ در تمام مؤسسه‌ها و هفتم در میان دانشگاه‌ها را از آن خود کرد.

دانشکده حقوق دانشگاه دهلی، در سال ۲۰۱۷ از نظر نشریه هفته، سومین کالج برتر حقوق هندوستان لقب گرفت.

دانشگاه دهلی DU

دانشگاه دهلی طبق قانونی که در سال ۱۹۲۲ توسط مرکز قانون‌گذاری مرکزی هند تصویب شد، احداث گردید. عملکرد اصلی این دانشگاه به عنوان یک دانشگاه کالجی، تقسیم بخش‌های آکادمیک دانشگاه و کالج‌های وابسته است. دانشگاه دهلی که در زمان تأسیس از سه کالج، دو دانشکده و ۷۵۰ دانشجو تشکیل می‌شد، در حال حاضر بزرگترین ‌مؤسسه آموزش عالی هند و یکی از بزرگترین‌ها در دنیاست. این دانشگاه اکنون ۱۶ دانشکده و ۸۶ بخش در محوطه‌های شمالی و جنوبی دارد. همچنین ۷۷ کالج و ۵ مؤسسه دیگر به این دانشگاه وابسته هستند که بیش از ۱۳۲هزار دانشجوی ثابت و ۲۶۱هزار دانشجوی غیر رسمی را در خود جای داده‌اند. معاون اول رییس جمهوری هند به عنوان رییس دانشگاه فعالیت می‌کند. پس از  اینکه دادگاه عالی حکم به انفصال «راکی توسیر» داد، «راجات چادهری» ریاست دانشگاه را به عهده گرفت.

دانشگاه دهلی عضو «انجمن دانشگاه‌های مشترک‌المنافع»، «انجمن دانشگاه‌های هند» و «یونیورسیتاس ۲۱» است.

افراد برجسته‌ای شامل ۷ رییس دولت و دو برنده نوبل از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند.

پیشینه دانشگاه دهلی

دانشگاه دهلی در سال ۱۹۲۲ به عنوان یک دانشگاه اقامتی تأسیس شد. تأسیس این دانشگاه پس از مصوبه مجلس قانون‌گذاری مرکزی بریتیش‌ایندیا صورت گرفت. دانشگاه در ابتدا «دانشگاه شاهزاده چارلز» نام داشت. اما «رای کدارنات»، مشاور کمیساریای عالی هند و مؤسس کالج رامجاس، چنین استدلال کرد که این نامگذاری ممکن است به عدم استقبال از دانشگاه و شکست آن منجر شود و شاهزاده قطعاً مخالف این اتفاق است. او پیشنهاد نام فعلی دانشگاه را داد. «هاری سینگ گور» نخستین رییس دانشگاه بود که از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ مشغول به کار در این سمت بود. در آن زمان تنها چهار کالج در دهلی موجود بود. این کالج‌ها، کالج سنت استفان (تأسیس در ۱۸۸۱)، کالج هندو (تأسیس در ۱۸۹۹)، کالج ذاکر حسین (تأسیس در ۱۶۹۲) و کالج رامجاس (تأسیس در ۱۹۱۷) بودند که متعاقباً تحت نظارت دانشگاه دهلی درآمدند. این دانشگاه در ابتدا دو دانشکده (هنر و علوم) و ۷۵۰ دانشجو داشت.

در سال ۱۹۱۱، قدرت در بریتیش‌ایندیا از کلکته به دهلی منتقل شد. املاکی که به دانشگاه دهلی واگذار شدند، تا اکتبر ۱۹۳۳ محل اقامت نائب‌السلطنه هند بودند. از آن زمان دفاتر اداری دانشگاه در این ساختمان‌ها قرار دارند.

زمانی که «سر موریس گویر» در سال ۱۹۳۷ به هند آمد تا در سمت ریاست دادگستری مشغول به خدمت شود، ریاست دانشگاه دهلی را نیز به عهده گرفت. در زمان زعامت وی، ارائه دوره‌های کارشناسی ارشد در دانشگاه آغاز شد و لابراتوارهایی تأسیس شدند. اعضای هیئت علمی شامل «داولت سینگ کوتاری» فیزیک‌دان و «پانچانان ماهشواری» گیاه‌شناس بودند. گویر که به عنوان سازنده دانشگاه شناخته می‌شود، تا سال ۱۹۵۰ در سمت خود باقی ماند.

جشن بیست و پنج سالگی دانشگاه در ۱۹۴۷ مقارن با استقلال هند بود. در آن سال، برای اولین بار پرچم هندوستان بر فراز ساختمان اصلی دانشگاه به اهتزاز در آمد. با این حال به علت چندپارگی هند، جلسه عمومی دانشجویان برگزار نشد. در عوض سال بعد، دانشگاه مراسم ویژه‌ای را با حضور اشخاصی همچون جواهرلعل‌نهرو، نخست وزیر هند، لوییس مونتباتن و همسرش، ابوالکلام آزاد و ذاکر حسین برپا کرد. بیست و پنج سال بعد، در ۱۹۷۳، جشن پنجاه‌ سالگی دانشگاه با حضور نخست‌وزیر هند ایندیرا گاندی، ساتیاجیت رای، آمریتا پریتام و ام.اس. سوبولاکشمی برگزار شد.

وضع کنونی

دانشگاه دهلی به یکی از بزرگترین دانشگاه‌های هند تبدیل شده است. DU در حال حاضر، ۱۶ دانشکده، ۸۶ بخش علمی، ۷۷ کالج و ۵ مؤسسه شناخته شده در سطح دهلی نو دارد. ۱۳۲۴۳۵ دانشجوی ثابت (۱۱۴۴۹۴ نفر در مقطع کارشناسی و ۱۷۹۴۱ نفر در مقطع کارشناسی ارشد) در این دانشگاه تحصیل می‌کنند. همچنین ۲۶۱۱۶۹ دانشجو (۲۵۸۸۳۱ دانشجوی کارشناسی و ۲۳۳۸ دانشجوی ارشد) در برنامه‌های آموزشی غیررسمی دانشگاه شرکت می‌کنند. عنوان «مرکز مطالعات پیشرفته» به بخش‌های شیمی، زمین‌شناسی، جانورشناسی، جامعه‌شناسی و تاریخ دانشگاه DU اعطا شده است. این بخش‌ها نام خود را به عنوان مراکز برتر مطالعاتی در حوزه‌های مربوطه ثبت کرده‌اند. به علاوه تعدادی از بخش‌های دانشگاه کمک‌هزینه‌هایی را تحت عنوان «برنامه تسهیلات ویژه» از کمیسیون تسهیلات دانشگاه دریافت می‌کنند.

دانشگاه DU یکی از پرطرفدارترین مؤسسات آموزش عالی هند است. این دانشگاه بالاترین آمار نشر را نیز در میان دانشگاه‌های هندوستان دارد.

مدرک‌های افتخاری این دانشگاه همه ساله در مراسمی رسمی به شخصیت‌های برجسته اعطا می‌شود. آمیتاب باچان (بازیگر معروف بالیوود)، شیلا دیکشیت (فرماندار دهلی)، آر.کی. لکسمن (کارتونیست)، سی.ان.آر رائو (شیمیدان) و گاردن براون (نخست‌وزیر سابق بریتانیا) از جمله این شخصیت‌ها هستند.

محوطه

۷۷ کالج و ۱۶ دانشکده وابسته به دانشگاه هستند که در سراسر دهلی گسترش یافته‌اند. محوطه شمالی و جنوبی نیز دو محوطه اصلی دانشگاه هستد.

محوطه شمالی

سه کالجی که در ابتدای تأسیس دانشگاه در آن فعالیت می‌کردند در محوطه شمالی هستند. این محوطه در حال حاضر شامل ۱۲ کالج است که در دانشکده‌های هنر، علوم، حقوق و مدیریت متمرکز شده اند. اسامی این کالج‌ها به شرح زیر است:

کالج کیروری مال

کالج داولت رام

کالج هانسراج

کالج هندو

کالج ایندراپراستا (مخصوص زنان)

میراندا هاوس

کالج SGTB خلسه

کالج رامجاس

کالج سنت استفان

کالج بازرگانی شری رام

کالج سوامی شرادهاناند

کالج مطالعات کسب و کار شاهد سوخدو

توسعه دانشگاه در «راجندرا نگار قدیم»، «پیتامپورا» و «اشوک ویهار» در همسایگی دهلی صورت گرفته است. این محوطه همچنین مراکز و مؤسسات دیگر دهلی را نیز شامل می‌شود. «مرکز نوآوری خوشه‌ای»، «مدرسه اقتصاد دهلی» و «مدرسه روزنامه‌نگاری» از جمله این مؤسسات است.

محوطه جنوبی

تأسیس محوطه جنوبی در ۱۹۷۳، تلاشی برای گسترش دانشگاه دهلی بود. این محوطه در سال ۱۹۸۴ به موقعیت کنونی خود در «بنیتو جوارز مارگ» در نزدیکی «دهاولا کوان» منتقل شد. مساحت این محوطه ۶۹ هکتار است. بخش‌های مختلف در دانشکده هنر، دانشکده میان‌رشته‌ای، دانشکده علوم کاربردی و مرکز مطالعات مدیریت اس.پی. جین واقع شده‌اند. محوطه جنوبی کالج‌های زیر را در خود جای داده است.

کالج اچاریا نارندرا دو

کالج اریابهاتا

کالج اتما رام ساناتان دهارما

کالج مطالعات فنی و حرفه‌ای

کالج دشباندهو

کالج دیال سینگ

کالج عیسی و مریم

کالج مایترئی

کالج موتی لعل نهرو

کالج رام لعل اناند

کالج پانالال گیردهارلال دایاناند انگلو ودیک

کالج سری اوروبیندو

کالج شهید بهاگات سینگ

کالج هنر و بازرگانی

کالج سری ونکاتسوارا

 

محوطه‌های دیگر

کالج ذاکر حسین دهلی که در بخش مرکزی دهلی نو واقع شده، با ۳۰۰ سال سابقه قدیمی‌ترین کالج دهلی است.

محوطه شرقی دانشگاه دهلی، با در نظر داشتن کالج علوم پزشکی به عنوان هسته در حال توسعه است. در عین حال محوطه غربی بر مهندسی و تکنولوژی متمرکز خواهد بود. این محوطه در حال حاضر دانشکده تکنولوژی و مؤسسه وابسته به آن - «مؤسسه تکنولوژی نتاجی سوبهاس» - را در خود جای داده است. این دانشکده که در حومه «دوارکا» واقع شده، تنها کالج مهندسی ارشد دانشگاه است.

سازماندهی و مدیریت

معاون رییس جمهوری هند رییس دانشگاه و رییس دادگستری هند قائم‌مقام آن است. دیوان، شورای اجرایی، شورای علمی و کمیته امور مالی عناصر اداری اصلی دانشگاه هستند. 

دیوان دانشگاه، در رأس قدرت قرار داشته و اختیار بررسی عملکرد شوراهایی اجرایی و علمی را دارد. شورای اجرایی عالی‌ترین مجموعه اجرایی دانشگاه است. شورای علمی نیز عالی‌ترین مجموعه علمی دانشگاه و مسئول حفظ استانداردهای آموزش و امتحانات در دانشگاه است. شورای علمی همچنین حق دارد به شورای اجرایی در مورد تمامی موضوعات علمی مشاوره دهد. کمیته امور مالی مسئولیت تعریف سیاست‌های مالی، اهداف و بودجه است. این کمیته همچنین مأموریت‌ها و اهداف راهبردی دانشگاه را پشتیبانی می کند.

کالج‌ها

گرچه تمام کالج‌ها اجزای اصلی دانشگاه دهلی هستند، اما به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند:

کالج‌هایی که توسط انجمن‌های آموزشی یا خیریه تأسیس شده‌اند.

کالج‌هایی که تحت حمایت سازمان‌های دولتی دهلی هستند و به مثابه سرپرست آن‌ها عمل می‌کنند.

کالج‌هایی که تحت حمایت دانشگاه دهلی هستند.

کالج‌های تحت حمایت دانشگاه، ۱۰۰٪ کمک‌هزینه نگهداری دریافت می‌کنند، در حالی که کالج‌هایی که توسط دولت سرپرستی می‌شوند ۹۵٪ کمک‌هزینه می‌گیرند.

دانشگاه ۶۵ کالج دارد که دوره‌های فراوانی در ارتباط با علوم انسانی، علوم انسانی و علوم دارد. ۲۵ مورد از این کالج‌ها وابسته به محوطه جنوبی و مابقی به محوطه شمالی تعلق دارند. این کالج‌ها - به استثنای کالج لیدی ایروین و مؤسسه اقتصادِ خانه - دوره‌های کارشناسی را ارائه می‌دهند. اگر کالج‌هایی که دوره‌های حرفه‌ای را برگزار می‌کنند هم به حساب آیند، تعداد کالج‌های دانشگاه به ۷۷ می‌رسد. ضمناً بعضی از کالج‌ها دوره‌های شبانه را نیز برگزار می‌کنند.

دانشکده‌ها

دانشگاه دهلی ۸۸ بخش علمی دارد که به ۱۶ دانشکده تقسیم می‌شوند:

دانشکده علوم انسانی و علوم اجتماعی کاربردی

دانشکده هنر

دانشکده بازرگانی و مطالعات کسب و کار

دانشکده آموزش

دانشکده میان‌رشته‌ای و علوم کاربردی

دانشکده حقوق

دانشکده مطالعات مدیریت

دانشده علوم ریاضی

دانشکده علوم پزشکی

دانشکده موسیقی و هنرهای زیبا

دانشکده غیرحضوری: این دانشکده برپایه آموزش از راه دور است.

دانشکده علوم

دانشکده علوم اجتماعی

دانشکده تکنولوژی

دانشکده‌های وابسته

دانشگاه دهلی دو دانشکده وابسته دارد: آیورودا و طب یونانی. این دو دانشکده به دانشجویانشان مدارک آیورودا و طب یونانی را اعطا می‌کنند.

در مطلب آینده به دیگر مختصات دانشگاه دهلی پرداخته می‌شود

دانشگاه باناراس هند (BHU) | قسمت اول

دانشگاه باناراس هند (سابقاً کالج مرکزی هند) یک دانشگاه مرکزی و عمومی است که در «واراناسی» ایالت «اوتار پرادش» واقع شده است. این دانشگاه در سال ۱۹۱۶ توسط «مادان مهن مالاویا»، رییس وقت کنگره هند تأسیس شد. دانشگاه باراناس با حضور سی‌هزار دانشجوی مقیم در محوطه، ادعا دارد که بزرگترین دانشگاه اقامتی در آسیا است.

محوطه اصلی دانشگاه در زمینی به مساحت بیش از ۱۳۰۰ هکتار بنا شده است. «کاشی نارش»، فرمانروای موروثی باناراس این زمین را اهدا کرده بود. محوطه جنوبی دانشگاه باراناس هند با بیش از ۲۷۰۰ هکتار مساحت، در بارکاچای بخش میرزاپور واقع شده است. این محوطه که به مرکز علوم کشاورزی اختصاص دارد، حدود ۶۰ کیلومتر با باراناس فاصله دارد. این دانشگاه همچنین در نظر دارد محوطه دیگری را در ایالت بیهار احداث کند.

دانشگاه BHU به ۶ انستیتو، ۱۴ دانشکده و ۱۴۰ بخش تقسیم شده است. در سال ۲۰۱۷، مجموعاً ۲۷۳۵۹ دانشجو از ۴۸ کشور در این دانشگاه ثبت نام کردند. بیش از ۷۵ خوابگاه برای دانشجویان مقیم تدارک دیده شده است.

از دانشکده‌ها و مؤسسات این دانشگاه می‌توان هنر (FA-BHU)، مهندسی (IIT-BHU)، مدیریت (IMSt.-BHU)، علوم (I.Sc.-BHU)، هنرهای نمایشی، حقوق، کشاورزی (IAS-BHU)، پزشکی (IMS-BHU) و انستیتوی محیط زیست و توسعه پایدار (IESD-BHU) را نام برد. همچنین دپارتمان‌های زبان‌شناسی، روزنامه‌نگاری، ارتباطات جمعی و… در این دانشگاه موجود هستند. انستیتوی مهندسی این دانشگاه در ژوئن ۲۰۱۲ به عنوان یکی از مؤسسات تکنولوژی هند برگزیده شد.

دانشگاه BHU صد سالگی خود را در سال ۲۰۱۶-۲۰۱۵ جشن گرفت. این مراسم شامل بخش‌های مختلفی از جمله برنامه‌های فرهنگی، ضیافت‌ها، مسابقات و سالگرد تولد «مادان مهن مالاویا» بود.

پیشینه

دانشگاه باراناس هند توسط مادان مهن مالاویا تأسیس شد. این وکیل برجسته و فعال مستقل هندی، تحصیلات عالیه را ابزاری اصلی برای رسیدن به بیداری ملی می‌دانست.

در دسامبر ۱۹۰۵، طی برگزاری بیست‌ویکمین نشست کنگره ملی هند در باراناس، مالاویا رسماً اعلام کرد که قصد احداث دانشگاهی در باراناس را دارد. بر اساس درخواست مالاویا، عطار سینگ دانشگاه باراناس هند را بنیان نهاد. مالاویا به توسعه ایده دانشگاه با دخیل کردن ملی‌گرایان و متفکران هندی ادامه داد و طرح آن را در ۱۹۱۱ ارائه داد. تمرکز بحث‌های او بر فقر غالب در هند و کاهش درآمد هندوها در مقایسه با اروپاییان بود. در این طرح، علاوه بر مطالعه ادیان و خرده‌فرهنگ‌های هند، بر لزوم پیشرفت علم و تکنولوژی نیز تأکید شده است:

«میلیون‌ها انسان تنها زمانی می‌توانند از منجلاب فقر رهایی یابند که علم به نفع آن‌ها مورد استفاده قرار بگیرد. حداکثر کارکرد علم فقط وقتی ممکن است که دانش علمی برای هندوها در کشور خودشان در دسترس باشد.»

طرح مالاویا این‌که دانشگاه توسط دولت به رسمیت شناخته شود یا بدون کنترل آن عمل کند را ارزیابی کرد. او به دلایل مختلفی با نگاهی به گذشته تصمیم گرفت. مالاویا مسئله رسانه آموزش را نیز مطرح کرد و تصمیم گرفت ابتدا با انگلیسی شروع کرده و کم‌کم زبان هندی و سایر زبان‌های موجود در هند را به سیستم آموزشی تزریق کند.

ویژگی متمایز ایده مالاویا، اولویت داشتن یک دانشگاه اقامتی بود. تمام دانشگاه‌های هندی آن دوره، مانند دانشگاه‌های بمبئی، کلکته و مدرس، دانشگاه‌های وابسته‌ای بودند که تنها امتحانات را برگزار کرده و دانشنامه‌‌های فارغ‌التحصیلان کالج‌های ذی‌ربط را اعطا می‌نمودند. 

همزمان با این اتفاقات، «آنی بسانت» - فعال بریتانیایی حقوق زنان - سعی داشت مدرسه هندی خود را گسترش داده و یک دانشگاه تأسیس کند. تفکری که منجر به ایجاد این مدرسه شد این بود که بر اساس فلسفه هندو، وجود مؤسسات آموزشی لازم است. مالاویا از بسانت پشتیبانی کرد و ۲۵۰هزار روپیه از محل کمک‌های مالی برای ساخت خوابگاه‌های مدرسه اختصاص داد. در سال ۱۹۰۷، بسانت فرمانی حکومتی را برای ساخت دانشگاه درخواست کرده بود. با این حال هیچ‌گاه پاسخی از سوی دولت بریتانیا به این درخواست داده نشد.

بسانت پس از انتشار طرح مالاویا با وی ملاقات کرد. این دو در آوریل ۱۹۱۱ توافق کردند که نیروهای خود را برای ساخت دانشگاهی در واراناسی متحد کنند.

مالاویا به سرعت فعالیت‌های حقوقی خود را کنار گذاشت تا منحصراً روی توسعه دانشگاه و فعالیت‌های مستقل خودش تمرکز کند. او در ۲۲ نوامبر ۱۹۱۱، انجمن دانشگاه هندو را جهت جذب کمک‌های مالی برای ساخت دانشگاه ثبت کرد. چهار سال طول کشید تا کمک‌ها به حد مطلوبی رسید.

در اکتبر ۱۹۱۵ با حمایت متحدان مالاویا در کنگره ملی هند، لایحه دانشگاه باراناس هند توسط شورا قانونگذاری تصویب شد. در نوامبر همان سال، بسانت و دیگر متولیان مدرسه مرکزی هند پذیرفتند که مدرسه بخشی از دانشگاه جدید باشد.

دانشگاه BHU نهایتاً در سال ۱۹۱۶ تأسیس شد. این مؤسسه را می‌توان اولین دانشگاه در هند دانست که حاصل تلاشی شخصی بود. احداث محوطه دانشگاه توسط لرد هاردینگ، نائب‌السلطنه بعدی هند در ۴ فوریه صورت گرفت. برای ترویج دانشگاه، مالاویا از افراد برجسته‌ای همچون ماهاتما گاندی،‌ جاگادیش چاندرا بوس، سی وی رامان و پرافولا چاندرا رای برای سخنرانی در محوطه دانشگاه بهره جست. سخنرانی گاندی در این دانشگاه، اولین سخنرانی عمومی او در هندوستان بود.

«سر ساندر لال» به سمت معاونت دانشگاه منصوب شد و کلاس‌های دانشگاه طبق زمان‌بندی مدرسه مرکزی هند برگزار گردید.

با در نظر گرفتن دیدگاه مالاویا در برنامه سال ۱۹۱۱ خود، کالج مهندسی باناراس (BENCO) اولین کالج مهندسی دانشگاه بود که افتتاح شد. «کریشنا راجا وادیار» بیست و چهارمین ماهارجه میسور، نخستین رییس این دانشگاه بود. او مراسم افتتاحیه کارگاه‌های آموزشی BENCO را در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۹، طی دیداری با مجمع عمومی دانشگاه برگزار کرد.

محوطه

محوطه اصلی

دانشگاه BHU در حاشیه جنوبی وراناسی و ساحل رودخانه گنگ واقع شده است. ساخت محوطه اصلی در زمینی به مساحت بیش از ۱۳۰۰ هکتار در ۱۹۱۶ و در زمینی که توسط ماهاراجه بنارس اهدا شده بود، آغاز گشت. طرح این پردیس دانشگاهی به شکل یک نیم‌دایره، با خیابان‌هایی در امتداد شعاع‌ها و محیط آن است. ساختمان‌های محوطه دانشگاه BHU نمونه‌های خوبی از معماری هندی-گوتیک در نیمه اول قرن بیستم است.

این دانشگاه دارای ۶۰ خوابگاه است که محل اقامت ۱۲۰۰۰ دانشجو را تأمین می‌کند. همچنین خوابگاه‌هایی برای اعضای هیئت علمی تمام وقت مهیا شده است.

کتابخانه «سایاجی رائو گاکواد» در محوطه اصلی قرار دارد. این کتاب خانه بیش از یک میلیون و سیصدهزار جلد کتاب را تا سال ۲۰۱۱ در خود جای داده بود. تأمین مالی ساخت این کتاب خانه در سال ۱۹۴۱ توسط ماهاراجه سایاجی رائو انجام شد. علاوه بر کتابخانه اصلی، ۳ کتابخانه در مؤسسات، ۸ کتابخانه برای اساتید و بیش از ۲۵ کتابخانه در دانشکده‌ها وجود دارد.

بیمارستان «سر ساندر لال» یک بیمارستان آموزشی برای مؤسسه علوم پزشکی است. این بیمارستان در سال ۱۹۲۶ با ۹۶ تخت بنا گردیده است. از آن زمان تا کنون تعداد تخت‌های بیمارستان به ۹۰۰ عدد رسیده و می‌توان آن را بزرگترین مرکز سطح سوم درمانی در منطقه دانست.

معبد «شری ویشوانات مندیر» برجسته‌ترین بنای محوطه است که در مرکز آن قرار دارد. این مجتمع زیارتی شامل هفت معبد بوده که در ۷۷ متر مربع بنا شده است. ساخت این معابد از ۱۹۳۱ آغاز و در طول تقریبا سه دهه با سرانجام رسید.

«بهارات کالا بهاوان» موزه هنر و باستان شناسی دانشگاه است. این موزه در ژانویه ۱۹۲۰ تأسیس شد و رابیندرانات تاگور، برنده نوبل ریاست آن را بر عهده گرفت. برادرزاده وی «ابانیندرانات تاگور» نیز به معاونت او منصوب شد. این موزه گسترش یافته و با تلاش‌های «رای کریشناداسا» به امتیازهای ویژه‌ای رسید. اگرچه این موزه به عنوان مجموعه نقاشی‌های هندی شناخته شده است، اما آثار باستانی، منسوجات و لباس، تمبرهای هندی و موارد ادبی و آرشیوی را نیز در خود جای داده است. گالری «آلیس بونر» نیز در سال ۱۹۸۹ به کمک بنیاد آلیس بونر و به مناسبت سالگرد تولد وی در موزه افتتاح شد.

محوطه جنوبی راجیو گاندی

محوطه جنوبی دانشگاه باناراس هند در «بارکاچا» واقع در «میرزاپور» و حدود ۵۰ کیلومتری جنوب غربی محوطه اصلی قرار دارد. این محوطه در سال ۱۹۷۹ به بیش از ۲۷۰۰ هکتار توسعه یافت.

مرکز «کریشی ویگیان کندرا» (مرکز علوم کشاورزی) با تمرکز بر پژوهش بر تکنیک‌های کشاورزی، جنگلداری و تنوع زیستی نیز در این محوطه قرار دارد. محوطه جنوبی علاوه بر دفاتر اداری، دارای مجتمع سخنرانی، کتابخانه و خوابگاه دانشجویی است.

محوطه جنوبی دانشگاه BHU در حال توسعه به عنوان مرکزی بالقوه برای آموزش و کارآفرینی به خصوص برای جوانان و زنان است. تمرکز این ایده بیش‌تر روی افرادی است که متعلق به طوایف و بخش‌های ضعیف جامعه هستند. این محوطه همچنان توسط دانشگاه در حال توسعه است. مأموریت این بخش در واقع بالا بردن سطح زندگی مردم هند و ایجاد فرصت برای یادگیری مستمر آن‌هاست.

در بخش دوم این نوشتار به معرفی بخش‌ها، رشته‌ها و شیوه پذیرش این دانشگاه پرداخته خواهد شد.

دانشگاه تزپور

دانشگاه تزپور یک دانشگاه مرکزی است که در شمال شرقی ایالت آسام هند قرار دارد.

پیشینه

تأسیس دانشگاه تزپور یکی از نتایج پیمان آسام است که در سال ۱۹۹۴ در پی مصوبه پارلمان هند صورت گرفت. به همراه این دانشگاه، دانشگاه آسام و مؤسسه تکنولوژی گواتی نیز تأسیس شدند. «پی.وی. ناراسیما رائو» نخست وزیر وقت هندوستان، این دانشگاه را افتتاح کرد.

در ابتدا، دانشگاه تزپور از محوطه کالج دارنگ استفاده می‌کرد. پس از آن، برای مدتی نیز میهمان کالج حقوقی تزپور بود. پس از آن‌که زمینی به مساحت ۲۶۲ هکتار در حومه شهر تزپور برای این‌ کار اختصاص داده شد، دانشگاه به آن‌جا نقل مکان کرد.

«بیشنوپراساد راوا» بیش از هزار هکتار از املاک اجدادی‌اش را که از دولت بریتانیا پس‌گرفته شده بود، به کشاورزان اهدا کرد. دانشگاه تزپور هم‌اکنون در زمین اهدایی او قرار دارد. به تازگی دانشگاه قطعه زمین دیگری نیز به دست آورده است.

محوطه

محوطه دانشگاه در ناپام، ۱۵ کیلومتری شرق تزپور - در ناحیه مرکزی سونیتپور آسام - قرار دارد. ناپام یک منطقه روستایی است که توسط مردمی از قبایل، مذاهب و زبان‌های مختلف محصور شده است.

تزپور از طریق جاده و راه‌آهن به تمام مناطق کشور دسترسی دارد. هر هفته سه پرواز هم بین این شهر و کلکته برقرار است.

اقامتگاه

دانشگاه تزپور یک دانشگاه مسکونی است. این دانشگاه دارای پنج خوابگاه پسران است که در ادامه ذکر می‌شوند. قوانین و مقرراتی نیز برای اقامت بازدیدکنندگان در مهمان‌خانه وجود دارد.

خوابگاه‌های پسران:

Charaideo: نامگذاری این خوابگاه بر اساس محل دفن پادشاهان آهوم در سیواساگار انجام شده است.

Nilachal: این خوابگاه هم‌نام تپه‌ای در گواتی است.

Kanchenjungha: کانگچنجونگا نام سومین قله بلند جهان است.

Patkai: نام تپه‌هایی در شمال شرقی هندوستان است.

هشت خوابگاه نیز برای دختران در نظر گرفته شده است:

Bordoichilla: برگرفته از نام طوفانی که هر بهار، قبل و بعد از جشن بیهو در آسام اتفاق می‌افتد.

Dhansiri

Pragjyotika

Suwansiri

Kopili

New

Pobitara Madam Curie

همچنین یک خوابگاه برای دانشجویان متأهل و سکولار وجود دارد. این خوابگاه همچنین به عنوان محل اقامت موقت اساتید تازه وارد استفاده می‌شود.

حمل و نقل

اصلی‌ترین وسیله نقلیه مورد استفاده در این دانشگاه،‌ اتوریکشا است که افراد را در محوطه دانشگاه و همچنین بین دانشگاه و شهر تزپور جابجا می‌کند. اتوبوس‌های ASTC نیز بسیار مورد استفاده هستند، چرا که پایانه آنها در قلب شهر تزپور قرار دارد. ASTCها و اتوبوس‌های خصوصی همه روزه بین تزپور و مکان‌های اصلی مانند گواتی، لکیمپور شمالی، دیبروگاره و تینسوکیا تردد می‌کنند. کابین‌های بیست نفره‌ای هم بین تزپور و بازار پلتن گواتی وجود دارد. نزدیک‌ترین ایستگاه راه‌آهن، ایستگاه دکارگائون است که ارتباط تزپور با سایر نقاط هند را برقرار می‌نماید. نزدیک‌ترین فرودگاه به دانشگاه نیز فرودگاه گواتی است.

آموزش

دانشگاه تزپور چهار مدرسه دارد که به ۲۱ دانشکده و مرکز آموزشی تقسیم می‌شوند.

مدرسه علوم

مدرسه علوم انسانی و اجتماعی

مدرسه علوم مدیریت

مدرسه مهندسی

مدرسه علوم پنج دانشکده دارد که دوره‌های تحصیلات تکمیلی در علوم و تحقیقات و ریاضیات را ارائه می‌دهند:

دانشکده علم شیمی

دانشکده علم ریاضیات

دانشکده بیولوژی مولکولی و بیوتکنولوژی

دانشکده فیزیک

دانشکده علم محیط

مدرسه علوم انسانی و اجتماعی دوره‌های دیپلم، لیسانس و تحصیلات تکمیلی و همچنین برنامه‌های پژوهشی در ارتباط با هنر و علوم اجتماعی را در دانشکده‌های زیر برگزار می‌کند:

دانشکده انگلیسی و زبان‌های خارجه

دانشکده مطالعات فرهنگی

دانشکده ارتباطات جمعی و روزنامه‌نگاری

دانشکده جامعه شناسی

دانشکده زبان هندی

دانشکده آموزش

دانشکده فعالیت اجتماعی

مدرسه علوم مدیریتی دوره‌های دیپلم، لیسانس و تحصیلات تکمیلی و همچنین برنامه‌های پژوهشی در ارتباط با مدیریت کسب و کار را در دانشکده‌های زیر برگزار می‌کند:

مدیریت کسب و کار

دانشکده بازرگانی

مرکز مدیریت بحران

مدرسه مهندسی دروس مهندسی و تکنولوژی را عرضه می‌کند. دوره‌های لیسانس و تحصیلات تکمیلی در رشته‌های گوناگونی برگزار می‌شوند. پذیرش در دوره لیسانس بر اساس آزمون ورودی (JEE) صورت می‌گیرد. علاوه بر دوره‌های لیسانس و فوق‌لیسانس، مدرسه مهندسی دوره‌های Ph.D. را نیز در زمینه‌های تخصصی برگزار می‌کند.

دانشکده مهندسی علوم کامپیوتر

دانشکده الکترونیک و مهندسی ارتباطات

دانشکده مهندسی مکانیک

دانشکده مهندسی غذا و تکنولوژی

دانشکده مهندسی عمران

دانشکده انرژی

دانشکده فیزیک

مراکز ویژه و اتاق‌ها

مراکز:

مرکز مطالعات آسام

مرکز زبان‌های در معرض خطر

مرکز توسعه

مرکز نوآوری انکوباسیون و کارآفرینی

مرکز آموزش و تدریس

مرکز مطالعات زنان

اتاق‌ها:

اتاق تحقیق و توسعه

اتاق حق مالکیت معنوی

اتاق تقسیم نیرو

اتاق ONGC برای بیوتکنولوژی نفتی (CPBT)

تسهیلات زیرساخت‌های انفورماتیک (BIF)

مؤسسه بیوتکنولوژی هاب

تضمین کیفیت داخلی (IQAC)

رتبه

دانشگاه تزپور، بر اساس رتبه‌بندی مجله تایمز در سال ۲۰۱۸ حائز رتبه ۸۰۰-۶۰۱ در جهان و ۱۰۰ در آسیا شد. در همین سال، این دانشگاه طبق رنکینگ مؤسسه رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان (QS) رتبه ۲۴۷ در آسیا را به دست آورد. در میان دانشگاه‌های هند نیز دانشگاه تزپور از نظر سازمان«چارچوب رتبه‌بندی مؤسسه‌های ملی هند» در جایگاه ۲۹ ایستاد.

رویدادهای بزرگ سالانه

فستیوال علوم دانشگاه تزپور

فستیوال علوم دانشگاه تزپور، توسط مدرسه علوم و دانشجویان انجمن علمی (SSC) برگزار می‌شود. این فستیوال یک رویداد دو روزه است که بخش رقابتی نیز در آن گنجانده شده است. ویژگی اصلی این جشنواره، سخنرانی است، که در آن دانشمندان علوم و ریاضی هند به عنوان سخنران دعوت می‌شوند. دانشجویان سراسر منطقه در این جشنواره شرکت می‌کنند. از میان افراد سرشناسی که در این فستیوال شرکت کرده‌اند می‌توان به «جایانت ویشنو نارلیکار» فیزیکدان و ستاره‌شناس برجسته اشاره داشت.

رابط سامپارک

رابط سامپارک یک رویداد سالانه دانشجویی در سطح ملی است. این رویداد توسط دانشکده مدیریت کسب و کار سازماندهی شده است. اساساً دانشجویانی که توسط اعضای هیئت علمی حمایت می‌شوند، در این رویداد نقش اصلی را ایفا می‌کنند.

TechXetra

رویداد TechXetra یک جشنواره سالانه ملی است که در حوزه فنی توسط دانشگاه برگزار می‌شود. کلمه TechXetra از ترکیب دو کلمه Tech (ارجاع به تکنولوژی) و Xetra (به معنی زمین) به وجود آمده است. فستیوال TechXetra بستری مشترک برای به نمایش گذاشتن دانش و نبوغ است. ترکیبی از رویدادهای فنی و مدیریتی و همچنین فرهنگی در این فستیوال دیده می‌شود. TechXetra سعی دارد افراد علاقه‌مند از سراسر هند را جذب کند.

مؤسسه تکنولوژی دهلی IITD

مؤسسه تکنولوژی دهلی (IITD یا IIT Delhi) یک مؤسسه‌ مهندسی عمومی است که در حوض‌خاص دهلی قرار دارد.

این دانشگاه در اوگست ۱۹۶۱ توسط پروفسور همایون کبیر، وزیر تحقیقات علمی و امور فرهنگی هند تأسیس شد. در همان سال، اولین پذیرش انجام شد. 

محوطه IITD حدود ۳۲۰ هکتار مساحت دارد. این دانشگاه از شرق به «اروبیندو مارگ» از غرب به «دانشگاه جواهر لعل نهرو»،‌ از جنوب به «شورای ملی تحقیقات آموزشی و پرورشی» و از شمال به جاده کمربندی محدود است. ‌IITD در کنار ابنیه تاریخی «قطب منار» و «حوض‌‌خاص» قرار دارد.

مؤسسه IITD در سال ۱۹۶۳ بر اساس حکم شورای اهمیت ملی هند، زیرمجموعه مؤسسه تکنولوژی بهبود عملکرد قرار گرفت. بعد از این تصمیم IITD به عنوان یک دانشگاه کامل، قابلیت تصمیم‌گیری درباره خط مشی آکادمیک برای برگزاری آزمون‌ها و اعطای دانشنامه‌ها را پیدا کرد. در واقع خودمختاری و استقلال کامل این دانشگاه برای اخذ تصمیمات داخلی تأمین شد.

بر اساس بیانیه‌ای که دولت هند منتشر کرد، این دانشگاه می‌تواند ۳۰ درصد دانشجویان و ۲۵ درصد هیئت علمی را از میان افراد غیرهندی پذیرش کند.

تاریخچه

موضوع IIT برای اولین بار در سال ۱۹۴۵ در گزارش «شری سرکار» که بعدها عضو شورای اجرایی آموزش و پرورش ویسرای شد، عنوان گردید. پیروِ پیشنهادات او، اولین مؤسسه تکنولوژی هند سال ۱۹۵۰ در کاراگپور تأسیس شد. وی همچنین پیشنهاد کرد که چنین مؤسساتی باید در شهرهای مختلف هند شروع به کار کنند. دولت پیشنهاد سرکار را پذیرفت و تصمیم به توسعه مؤسسات تکنولوژی در هند، با مساعدت کشورهای دوست گرفت. اولین پیشنهاد کمک از اتحاد جماهیر شوروی بود که موافقت کرد که در ایجاد موسسه از طریق یونسکو در بمبئی همکاری کند. این همکاری به دنبال مساعدت آلمان غربی، ایالات متحده و بریتانیا برای تأسیس مؤسسات تکنولوژی مدرس، کانپور و دهلی صورت گرفت. مؤسسه تکنولوژی گواتی هند در سال ۱۹۹۵ تأسیس شد و دانشگاه رورکی در ۲۰۰۱ به IIT تبدیل شد.

شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرو حین بازدید از هند، سنگ بنای کالج حوض‌خاص را در ۲۸ ژانویه ۱۹۵۹ برپا کرد. اولین پذیرش در ۱۹۶۱ انجام شد. این کالج وابسته به دانشگاه دهلی بود. در ۱۴ جون ۱۹۶۰، کالج مهندسی و تکنولوژی حوض‌خاص به عنوان یک انجمن، طبق مصوبه ثبت انجمن‌های دولت هند ثبت شد. از دانشجویان خواسته شد در ۱۶ آگوست ۱۹۶۱ در دانشکده اعلام حضور کنند و کالج رسماً در تاریخ ۱۷ اوت سال ۱۹۶۱ توسط پروفسور همایون کبیر، وزیر تحقیقات علمی و فرهنگی افتتاح شد. چنان‌چه گفته شد، این کالج وابسته به دانشگاه دهلی بود. بعدها موقعیت کالج حوض‌خاص به یک دانشگاه مستقل ارتقا یافت و به مؤسسه تکنولوژی دهلی تغییر نام داد.

آکادمی‌ها

مؤسسه IITD دوره های کارشناسی تکنولوژی را در زمینه‌های مختلف، به علاوه دو دوره دوگانه B.Tech و M.Tech را ارائه می‌دهد. پذیرش در این دوره‌ها از طریق آزمون ورودی مشترک پیشرفته انجام می‌شود.

موسسه ‌IITD همچنین مدارک تحصیلات تکمیلی را در قالب دوره‌های M.Tech. (مبتنی بر کار کلاسی)، M.S. (مبتنی بر پژوهش) M.Sc. و MBA را در مراکز و دانشکده‌های مختلفی ارائه می‌کند. پذیرش در دوره‌های M.Tech و M.Des عمدتاً بر اساس آزمون تطبیقی فارغ التحصیلان مهندسی (GATE) انجام می شود. پذیرش M.Sc. از طریق آزمون پذیرش مشترک کارشناسی ارشد (JAM) و پذیرش MBA از طریق آزمون پذیرش مشترک (CAT) صورت می‌گیرد.

محوطه دانشگاه

به غیر از مختصاتی که در معرفی دانشگاه توضیح داده شد، باید گفت که این دانشگاه در نزدیکی مؤسسات آموزشی دیگر است. دانشگاه جواهر لعل نهرو، مؤسسه تجارت خارجی هند، دانشگاه علوم پزشکی هند، مؤسسه ملی تکنولوژی مد، انجمن ملی تحقیقات آموزشی و تجاری (NCERT) و مؤسسه آمار هند از جمله این مؤسسات هستند.

درون محوطه به یک شهر شبیه است. محوطه دارای باغ‌ها و فضای سبز، مجموعه‌های اقامتی و جاده‌های عریض است. دانشگاه منبع آب مستقل و منبع برق پشتیبان نیز دارد. مجتمع‌های خرید نیز جهت رفع نیازهای روزانه دانشجویان در محوطه موجود هستند.

محوطه IITD به چهار ناحیه تقسیم شده است.

• منطقه مسکونی دانشجویان
• منطقه مسکونی هیئت علمی و کارکنان
• منطقه تفریحی دانشجویی، شامل مرکز فعالیت دانشجویی (SAC)، استادیوم فوتبال، زمین کریکت، سالن بسکتبال، میدان هاکی، زمین های تنیس و استخر شنا
• منطقه آموزشی شامل دفاتر دانشکده‌ها، سالن‌های سخنرانی، کتابخانه‌ها و کارگاه‌ها

منطقه مسکونی دانشجویان به دو بخش خوابگاه دختران و پسران تقسیم می‌شود.

‌

خوابگاه‌ها

۱۳ خوابگاه در محوطه وجود دارد که ۱۱ تا برای پسران و ۲ تا برای دختران است. برای دانشجویان متأهل نیز آپارتمان در نظر گرفته شده است. نام تمام خوابگاه‌ها از رشته‌کوه‌های هند برداشته شده‌اند:

خوابگاه‌های پسران:

• جوالاموکی
• اراولی
• کاراکورام
• نیلگیری
• کومائون
• ویندهیاچال
• شیوالیک
• ستپورا
• زنسکار
• گیرنار
• اودایگیری

خوابگاه‌های دختران:

• کایلاش
• اودایگیری

آپارتمان‌ها بر اساس دانشگاه‌های باستانی هند نامگذاری شده‌اند:

• تاکسیلا
• نالاندا
• وسالی
• ایندراپراستا
• ویکرامشیلا

خوابگاه گیرنار در سال ۲۰۱۱ بزرگترین خوابگاه این دانشگاه با ظرفیت بیش از ۷۰۰ دانشجو بود. هر خوابگاه تیم‌های ورزشی و فعالیت‌های فرهنگی متمایز دارد. خوابگاه‌ها در تعطیلات به هم به رقابت می‌پردازند و جایزه‌های مختلفی نظیر BRCA برای فعالیت‌های فرهنگی و GC برای رقابت‌های ورزشی را کسب می‌کنند.

جایزه BRCA توسط خوابگاه کومائون در سال ۲۰۱۱ پس از دو سال عدم برگزاری کسب شد. در ۲۰۱۶ جوالاموکی جایزه GC را برد و به سلطه پنج ساله کومائون پایان داد. سال تحصیلی با عملکرد سالانه خوابگاه‌ها که تحت عنوان «روز خوابگاه» شناخته می‌شود به پایان می‌رسد. در این روز به بهترین عملکردهای فرهنگی در زمینه‌های مختلف جوایزی اعطا می‌شود.

مرکز فعالیت دانشجویی (SAC)

مرکز فعالیت دانشجویی (SAC) قسمتی از منطقه تفریحی در IITD است. SAC برای فعالیت‌های فوق‌برنامه دانشجویان است. این قسمت شامل سالن ورزشی، استخر شنا، سالن بیلیارد، سالن اسکواش، سالن پینگ‌پونگ،‌ سالن بدمینتون، سالن موزیک، سالن هنرهای زیبا، سالن روباتیک و اتاق کمیته هماهنگی و سازماندهی مباحثه در مورد رویدادها است. SAC یک سالن روباز هم دارد که کنسرت‌ها را میزبانی می‌نماید. دانشجویان همچنین می‌توانند از امکانات رادیویی استفاده کنند، اگرچه استفاده از این امکان در طول سال‌ها کاهش یافته است.

گروه‌های دانشجویی

تعدادی گروه دانشجویی در IIT وجود دارد که هر کدام مجموعه‌ای از وظایف را دارند. بزرگترین گروه در دانشگاه تکنولوژی دهلی، «شورای امور دانشجویی» یا به اختصار SAC است. بقیه هیئت‌های دانشجویی زیرمجموعه‌ای از SAC هستند که در لیست پایین آمده‌اند:

- شورای رفاه دانشجویی (BSW)

همان گونه که از نام BSW پیداست، این شورا برای تأمین رفاه تمام دانشجویان IITD فعالیت می‌کند. BSW باید فعالیت‌های رفاهی را به صورت لحظه به لحظه سازماندهی کند و جنبه‌های دیگر رفاهی را نیز در نظر داشته باشد. BSW باید طبق قوانین تعریف شده،‌ تسهیلات مالی را به دانشجویان متقاضی ارائه دهد. این شورا همچنین مسئولیت برگزاری فستیوال اسپرانزا (جشنواره سالیانه جوانان IITD) را به عهده دارد.

- هیئت فعالیت‌های تفریحی و خلاق (BRCA)

در ساختار جدید، BRCA ده کلوپ را شامل می‌شود: کلوپ ادبی، انجمن گفتگو (DebSoc)، کلوپ درام، کلوپ رقص، کلوپ موسیقی، کلوپ عکس و فیلم (PFC)، کلوپ ورزش‌های داخل سالن، کلوپ آزمون (QC)، کلوپ هنرهای زیبا (FACC)، انجمن هندی (هیندی سامیتی)، به علاوه انجمن ارتقاء موسیقی و فرهنگ کلاسیک هند در میان جوانان (اسپیک ماکای دهلی) این کلوپ‌ها هستند. هر کلوپ نماینده دائمی دارد که تحت حمایت وزارت فرهنگ کار می‌کند. BRCA مسئولیت برگزاری فستیوال سالانه IIT دهلی - رندزووس - را نیز بر عهده دارد.

- هیئت انتشارات دانشجویی (BSP)

هیئت BSP تحت مدیریت دانشجویان اداره می‌شود. وظیفه این هیئت رسیدگی به تمامی فعالیت‌های ژورنالیستی و انتشارات خلاقانه در دانشگاه IITD است. BSP چهار مجله را نشر می‌دهد. این نشریات اینسپشن،‌ میوز و سینک یک و دو هستند. چهار خبرنامه سالیانه هم توسط این هیئت منتشر ‌می‌شود. BSP همچنین فستیوال ادبی سالانه دانشگاه را هر سپتامبر برگزار می‌کند. این فستیوال شامل بخش‌های زیادی از جمله میزگرد، سخنرانی مهمانان، شرح شعر و آزمون‌های ادبی است. هیئت به عنوان یک روزنه خلاق و بستری برای شنیدن صدای دانشجویان نیز عمل می‌کند. برگزاری کارگاه‌ها و مسابقات متعدد نیز از وظایف این هیئت است.

هیئت فعالیت ورزشی (BSA)

‌BSA هیئتی ورزشی در IITD است. این هیئت امکانات را برای ورزش‌های متنوعی مانند ورزش‌های آبی، دو و میدانی، بدمینتون، بسکتبال، کریکت،‌ فوتبال، هاکی، تنیس روی چمن، اسکواش، تنیس روی میز،‌ والیبال و وزنه‌برداری فراهم می‌کند. ساختار هیئت شامل رییس، نایب رییس، مدیر ورزشی و سرپرست ورزشی است. همچنین پست‌های دبیرکل و جانشین دبیرکل نیز در این ساختار تعریف شده‌اند. نامزدهای احراز این سمت‌ها به وسیله دانشجویان انتخاب می‌شوند. درون این ساختار، ۱۳ منشی ورزشی وجود دارد که هر کدام از یک خوابگاه است.

این هیئت بر حوزه ورزش در مؤسسه نظارت می‌کند. نگهداری از زمین‌های ورزشی، برپایی مسابقات بین‌خوابگاهی و مشارکت در مسابقات سالانه IITD نیز از مسئولیت‌های این هیئت است.  جدا از این، برگزاری فستیوال سالانه اسپورتک نیز با این هیئت است.

- شورای همکاری برنامه‌های درسی و علمی (CAIC)

انجمن دیگر دانشجویی، شورای همکاری برنامه‌های درسی و علمی (CAIC) است. این انجمن با فعالیت‌های دانشگاهی و علمی دانشجویان مرتبط است. جدا از دو نماینده از هر مجموعه آموزشی،‌ ۴۵ نماینده از دانشجویان در CAIC حضور دارند، ۲۲ نفر از دانشجویان UG و ۲۳ نفر از دانشجویان PG. فعالیت‌های آموزشی زیر نظر CAIC عبارت اند از:

• کلوپ رباتیک
• هسته توسعه کارآفرینی

تکنوکراسی (شامل کلوپ نجوم، کلوپ اقتصاد، کلوپ الکترونیک و کارگاه‌های فنی)

کلوپ اتوموبیل (شامل Formula SAE، Mini Baja و HPV)

جشنواره سالانه تکنولوژی IITD نیز توسط CAIC برگزار می‌شود.

هسته توسعه کارآفرینی IITD

هسته توسعه کارآفرینی (eDC) شورایی است که با هدف حمایت و تقویت کارآفرینان جوان و موفق و مستقل در دانشگاه تشکیل شده‌است. eDC در نظر دارد کارآفرینی در هند را توسعه دهد. بدین منظور منابعی جامع و قابل دسترسی را در اختیار دانشجویان، متخصصین نوپا، مربیان و سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد.  این کار از طرق مختلف مثل برگزاری نمایشگاه‌های استارت-آپ، مسابقات، eTalk و غیره انجام می‌گیرد.

نشست الکترونیکی یکی از بزرگترین بسترهای کارآفرینی برای دانشگاهیان، کارآفرینان نوپا‌،‌ شخصیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاران است. این نشست‌ها این افراد را دور هم جمع می‌کند تا تلاش‌ها و تجربیاتشان در زمینه ‌کارآفرینی را به اشتراک بگذارند و کارآفرینی در مقیاس‌های بزرگتر را متعهد شوند.

محوطه سونیپات

این محوطه آموزشی در شهرک آموزشی «راجیو گاندی» قرار خواهد گرفت. دانشگاه سونیپات بر مدیریت اجرایی و پرورش استعدادها تمرکز خواهد داشت. این محوطه در حال حاضر در حال ساخت است.

مراکز بین‌رشته‌ای

دانشگاه IIDT دارای ۱۱ مرکز بین‌رشته‌ای است. تعریف این مراکز با تعریف دانشکده متفاوت است. در حقیقت هر مرکز با دو یا چند رشته مهندسی یا علوم همپوشانی دارد. مراکز بین‌رشته‌ای شبیه به دانشکده‌ها برنامه‌های درسی را ارائه می‌دهند، گرچه این دوره‌ها فقط در سطح تحصیلات تکمیلی برگزار می‌شوند. مراکز بین‌رشته‌ای که در IIDT قرار دارند به شرح زیر هستند:

• مرکز تحقیقات کاربردی الکترونیک (CARE)
• مرکز علوم زیستی (CAS)
• مرکز مهندسی پزشکی (CBME)
• مرکز خدمات کامپیوتر (CSC)
•  مرکز مطالعات انرژی (CES)
• مرکز خدمات فناوری آموزشی (ETSC)
• تریبولوژی صنعتی، دینامیک ماشین و مهندسی نگهداری (ITMMEC)
• مرکز توسعه طراحی ابزار (IDDC)
• مرکز علوم و مهندسی پلیمر (CPSE)
• مرکز منابع طبیعی و محیط زیست
•  مرکز توسعه و فناوری روستایی (CRDT)
• مرکز منابع ملی برای ارزش آموزش در مهندسی (NRCVEE)
• برنامه تحقیق حمل و نقل و پیشگیری از آسیب (TRIPP)

مدارس تأمین مالی شده خارجی

IITD دارای چهار مدرسه خارجی است که به عنوان بخشی از مؤسسه فعالیت می کنند:

• مدرسه فناوری و مدیریت مخابرات Bharti
• دانشکده فناوری اطلاعات Amar Nath و Shashi Khosla
• دانشکده علوم زیستی Kusuma
• مرکز عالی سیستم‌های مجازی و تضمین اطمینان

رتبه

دانشگاه IITD بر اساس رنکینگ جهانی دانشگاه‌ها (QS) حائز رتبه ۱۷۲ شد. این رتبه بالاترین رتبه در میان دانشگاه‌های هند است. بر این اساس، این دانشگاه در آسیا رتبه ۴۱ و در میان کشورهای بریکس رتبه ۱۷ را دارد. دانشگاه IIDT طبق رتبه‌بندی مجله تایمز در سال ۲۰۱۸، رتبه ۶۰۰-۵۰۱ در جهان، ۸۶ در آسیا و ۳۲ در کشورهای بریکس را به دست آورد.

در سال ۲۰۱۷ ، IIDT توسط مجله «هند امروز» در میان کالج‌های مهندسی رتبه نخست در هندوستان را به دست آورد. با این حال توسط مجله‌های «چشم‌انداز هند» و «هفته» رتبه سوم را کسب کرد. همچنین طبق چارچوب رتبه‌بندی مؤسسات ملی (NIRF) در سال ۲۰۱۸ حائز رتبه چهارم شده است.

در سال ۲۰۱۸ دانشکده مطالعات مدیریت توسط NIRF از بین آموزشگاه‌های مدیریت رتبه هشتم را به دست آورد. این دانشکده از نظر «تجارت امروز» در سال ۲۰۱۶ رتبه ۱۹ را کسب کرده و در رتبه‌بندی مجله «چشم‌انداز هند» در میان ۱۰۰ آموزشگاه برتر مدیریت قرار گرفت.